Back Baikalmeer Afrikaans Baikalsee ALS ባይካል ሐይቅ Amharic بحيرة بايكال Arabic ضاية بايكال ARY بحيرة بايكال ARZ বৈকাল হ্ৰদ Assamese Llagu Baikal AST Baykal Azerbaijani بایکال گؤلو AZB
| Baikal Байкал | |
|---|---|
 Isla d'Oljón | |
Administración
| |
| País |  Rusia
|
| Estau | |
| Provincia | |
| Comarca | |
| Municipio | |
Cheografía
| |
| Tipo | |
| Orichen | |
| Superficie | 31.494 km² |
| Superficie | ha |
| Altaria | 456 m |
| Longaria | 636 km |
| Amplaria | 79 km |
| Fondura | 1.637 m |
| Volumen | 23.615.390 hm³ |
Hidrografía
| |
| Fuent | 336, entre los que cal destacar os rios Selengá, Jilok, Chikói, Barguzín, Udá y l'Angará Superior. |
| Desaugüe | |
| Desaugües | Río Angará
|
O laco Baikal (en ruso: Озеро Байкал; Ozero Baykal) ye un laco d'orichen tectonico, localizau en a rechión sud de Siberia, en Rusia, entre l'óblast d'Irkutsk en o norueste y Buriatia en o sudeste, amán d'a ciudat d'Irkutsk. O suyo nombre deriva d'o tartaro «Bai-Kul», laco rico. Tamién lo conoixen como lo Uello azul de Siberia y A Perla d'Asia por a calidat d'as suyas auguas, que yera d'as millors d'o planeta y que se ye perdendo actualment a causa d'a contaminación.
En o Baikal desauguan un total de 336 ríos y lo Baikal fa parte d'o sistema fluvial Yenisei-Angará-laco Baikal-Selengá-Uder, con una largaria de 5.539 km, considerando-se que ye lo cinqueno río mas largo d'o planeta, dezaga de l'Amazonas, o Nilo, o Yangtze y lo Misisipi-Missouri.
Se tracta d'uno d'os lacos con un menor index de turbideza d'o mundo, con auguas bien transparents con rechistros superiors a los 20 metros en emplegando los discos Secchi ta mesurar-la. Con o suyo gran volumen d'augua dolza, se considera que en o laco se i conserva alto u baixo lo 20% de l'agua dolza d'o planeta en estau liquido, aparte d'o chelo. D'atra man, con una fondura maxima de 1.680 metros ye lo laco mas fondo d'o mundo. Finalment, con una antigüidat d'alto u baixo 25 millons d'anyadas, ye lo laco mas antigo d'a Tierra.
En a redolada d'o laco i viven bellas 1.700 especies de plantas y d'animals, estando las dos terceras parts endemismos que no se troban en garra atro puesto. Ye considerau como Patrimonio Natural d'a Humanidat (parte d'o Patrimonio d'a Humanidat) seguntes a UNESCO, dende l'anyo 1996.[1]